به گزارش همشهری آنلاین محله هایی در تهران، اصفهان، تبریز، شیراز، رشت، بندرانزلی، اراک و گوشه کنار که از روزگار صفویان، میزبان ارامنه هستند و جمعیت‌شان بین ۸۰ تا ۱۲۰ هزار نفر است، حالا با عطر شیرینی و درختان کوچک و بزرگ کاج و بابانوئل‌های مهربان به استقبال آغاز جشن کریسمس می‌روند.
هرچند حضور مسیحیان در ایران که ارامنه بخشی از آنها محسوب می‌شوند، به روزگار اشکانیان می‌رسد و گستردگی جمعیت‌شان هم در استان‌های مختلف زیاد است، اما ما برای حضور در تنها روستای ارمنی‌نشین کشور که از ۴ قرن پیش تا کنون فقط و فقط محل سکونت ارمنی ها بوده، راهی «زرنه» شده‌ایم؛ روستایی در ۱۸۰ کیلومتری شهر اصفهان و ۷ کیلومتری شهرستان بوئین میاندشت با جمعیت ۴۷ خانوار و ۱۵۰ نفر. در روز ولادت حضرت مسیح (ع) (۴ دی) که آغاز جشن کریسمس هم هست، اهالی این روستای ارمنی‌نشین آداب و رسوم خاصی دارند.
پارنج پلو، غذای شب سال نو
درخت کریسمس با گوی‌های قرمز و طلایی تزئین شده و در بهترین جای خانه‌های روستا جاخوش کرده. عطر شیرینی محلی هم که بانوان روستا برای جشن و روزهای سال نو می‌پزند در کوچه‌های کاهگلی روستا پیچیده. برخی دیگر هم مشغول آماده کردن غذای سنتی روستا به نام «پارنج پلو» برای شب عید هستند.
جانیک نظریان درباره این غذای مخصوص روستا به همشهری می‌گوید: «پارنج شبیه برنج است. از همان زمان صفویه که تعدادی از ارمنی‌ها در این روستا ساکن شدند، بذر گیاه پارنج را از گرجستان و ارمستان با خود آوردند و اینجا کاشتند.»
به گفته ژانت شاهی‌جانی، یکی از اهالی روستا، این پارنج بر خلاف برنج، طبعی گرم دارد و با ماهیچه و روغن حیوانی پخته می‌شود و یکی از غذاهای اصلی شب عید است که با نان محلی و به صورت لقمه‌های کوچک میل می‌شود.
نظریان دیگر خوراکی‌های شب سال نو میلادی اهالی روستا را مثل عید نوروز می‌داند و ادامه می‌دهد: «سبزی پلو با ماهی و کوکوسبزی هم سر سفره شب عید ما هست. تنقلات و شیرینی هم که جای خود دارد.» یکی دیگر از رسوم زرنه‌ای‌ها در آغاز سال نو میلادی این است که به دیدار خانواده‌ای که سوگوار عزیزی شده می‌روند و به او تسلی می‌دهند. برایش شیرینی عید می‌برند و کنار هم دعا می‌خوانند.
آیین مذهبی در کلیسای غوکاس
نسل جدید روستا بیشتر در شهرهای اصفهان، شاهین شهر و تهران سکونت دارند و در تعطیلات کریسمس راهی روستا می‌شوند تا به سنت شب سال نو به دیدار بزرگترها و پدر و مادر خود بروند.
نظریان به برپایی مراسم در کلیسای روستا اشاره می‌کند: «۵ژانویه(۱۵دی) کشیش از کلیسای وانک اصفهان به کلیسای ۳۵۰ ساله «غوکاس» زرنه می‌آید، دعا می‌خواند و همگی برای خبر و برکت دعا می‌کنیم.»
دیدنی‌ها کم نیست
«کشاورزی شغل بیشتر اهالی روستاست. برخی هم به دامداری مشغول‌اند.» این را روح‌الله محسنی، کارشناس گردشگری شهرداری بوئین‌میاندشت به همشهری می‌گوید و ادامه می‌دهد: «تعداد انگشت شماری هم از اهالی برای کار به خارج از روستا می‌روند و معمولا کارهای فنی انجام می‌دهند.»
از یک دهه پیش۴۲۰ هکتار زمین کشاورزی زیر پوشش آبیاری مکانیزه قرار گرفته و علاوه بر سیب زمینی، گندم و جو حالا پیاز، چغندرقند و کلزا هم کشت می‌شود. ۳۰ هکتار هم باغ و تاکستان است. جاذبه‌های گردشگری روستا علاوه بر کلیسای ۵۰۰ مترمربعی که ساختش با خشت، گل، سنگ و چوب به دوران صفویه می‌رسد و سقف تیر چوبی‌اش با ۱۲ ستون ۶متری استوار شده، شامل قبرستان قدیمی یک هکتاری ۷۰۰ ساله می‌شود که سنگ قبرهای بزرگ با نقوش و نوشته‌های لاتین دارد.
بیشه‌زار پلیستون هم یکی از جاذبه‌های طبیعی گردشگری است. جایی که به دلیل رویش پونه‌های خودرو به پونه‌زار یا پونه‌ستان معروف بوده و کم‌کم به پلیستون تغییر نام داده. روستای زرنه بومگردی ندارد، اما به گفته محسنی، گردشگران می‌توانند از خدمات خانه مسافر در روستا بهره‌مند شوند.
بیشتر بخوانید:
کریسمس گردی لاکچری | تورهای سفر به اروپا و ترکیه با قیمت‌های نجومی
وقتی یلدا هست، چرا کریسمس؟ | سرخ مثل انار، مثل هندوانه
نظر شما